Στο άρθρο 161 παρ. 2 του Ν. 4412/2016 (πρώην άρθρο 62, παρ. 2, Ν. 3669/2008) ορίζεται ότι : «….ο ανάδοχος μπορεί να ζητήσει τη διάλυση της σύμβασης: α)….., β)……, γ)…….., δ) Αν η καθυστέρηση των εργασιών, χωρίς υπαιτιότητα του αναδόχου υπερβεί την οριακή προθεσμία». Εξάλλου στο άρθρο 147, παρ. 7 του ίδιου νόμου (πρώην άρθρο 48, παρ. 7, Ν. 3669/2008), ορίζεται ότι: «Ο ανάδοχος είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει την κατασκευή του έργου για χρονικό διάστημα, επιπλέον της συνολικής προθεσμίας, ίσο προς το ένα τρίτο (1/3) αυτής και πάντως όχι μικρότερο των τριών (3) μηνών (οριακή προθεσμία). Η συνολική προθεσμία υπολογίζεται με βάση την αρχική συμβατική προθεσμία και τυχόν παρατάσεις που εγκρίθηκαν ύστερα από σχετικό αίτημα του αναδόχου μέσα στην αρχική συμβατική προθεσμία και δεν οφείλονται σε υπαιτιότητά του», στην παρ. 8: «Παράταση της συνολικής ή των τμηματικών προθεσμιών εγκρίνεται: α) είτε ¨με αναθεώρηση¨, όταν η καθυστέρηση του συνόλου των εργασιών του έργου ή του αντίστοιχου τμήματος δεν οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του αναδόχου ή προκύπτει από αύξηση του αρχικού συμβατικού αντικειμένου» και στην παρ. 10: «Η έγκριση των παρατάσεων προθεσμιών γίνεται από την προϊσταμένη αρχή, ύστερα από αίτηση του αναδόχου στην διευθύνουσα υπηρεσία».
Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι ο ανάδοχος έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη διάλυση της σύμβασης λόγω παρέλευσης της οριακής προθεσμίας του έργου χωρίς υπαιτιότητά του, για τον υπολογισμό δε της ανωτέρω οριακής προθεσμίας συνυπολογίζεται στην αρχική (συμβατική) προθεσμία και η εγκριθείσα, κατόπιν αίτησης του αναδόχου, παράταση της συνολικής προθεσμίας του έργου, εφόσον η ως άνω αίτηση υποβλήθηκε μέσα στην αρχική συμβατική προθεσμία και δεν οφείλεται η παράταση σε υπαιτιότητα του αναδόχου.
Συνεπώς, δεν κωλύεται ο ανάδοχος να υποβάλλει αίτηση για διάλυση της σύμβασης, μετά την πάροδο της οριακής προθεσμίας, για τον υπολογισμό της οποίας ελήφθη υπόψη η εγκριθείσα, κατόπιν αίτησής του, υποβληθείσα μέσα στην αρχική συμβατική προθεσμία, παράταση της συνολικής προθεσμίας του έργου, ακόμη και αν αυτός υπέβαλε, μετά την πάροδο της αρχικής συμβατικής προθεσμίας, νέα αίτηση για παράταση της συνολικής προθεσμίας του έργου, η οποία εγκρίθηκε από την προϊσταμένη αρχή (βλ. ΣτΕ 4365/2014, ΣτΕ 1981/2014, ΣτΕ 4410/2011).
Επιπλέον, η δυνατότητα του αναδόχου να ζητήσει τη διάλυση διοικητικής σύμβασης, εφόσον συντρέχουν οι ανωτέρω νόμιμες προϋποθέσεις, απορρέει από σχέση δημοσίου δικαίου, στην οποία δεν εφαρμόζεται, ούτε το άρθρο 281 του Α.Κ., περί απαγορεύσεως καταχρήσεως δικαιώματος, που αφορά την άσκηση ιδιωτικών δικαιωμάτων, ούτε επίσης η διάταξη του άρθρου 25 παρ. 3 του Συντάγματος, για την κατάχρηση ατομικού δικαιώματος εκ μέρους του φορέα αυτού (ΣτΕ 4365/2014).
top of page
ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΝΕΑ
Search
Recent Posts
See AllΜε τις διατάξεις του άρθρου 39 Ν. 2084/1992 καθιερώθηκε η αρχή της επιλογής ενός ασφαλιστικού φορέα για τα πρόσωπα τα οποία υπάγονται για...
120
Το γραφείο μας χειρίστηκε με επιτυχία υπόθεση ανακοπής κατά πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής από αιγιαλό, με αίτημα την ακύρωση του...
1070
Σύμφωνα με το άρθρο 940 § 3 του Κ.Πολ.Δ., το οποίο παραπέμπει συνολικά στις διατάξεις των άρθρων 914 και 919 Α.Κ., τόσο ως προς το...
1910
bottom of page
Comments